«Αὐτὴ ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν, ὧν ἐποίει». Έτσι πλέκει το εγκώμιο της Αγίας Ταβιθά ο ευαγγελιστής Λουκάς. Η λέξη Ταβιθά είναι συριακή και ερμηνεύεται Δορκάς (ζαρκάδι). Το όνομα αυτό έφερε ή ευσεβέστατη αυτή και φιλάνθρωπη χριστιανή, που κατοικούσε στην Ιόππη.

Από τίς Πράξεις των Αποστόλων (θ’ 36-40) πληροφορούμαστε ότι η Δορκάς, ήταν εξειδικευμένη υφάντρια πού κατασκεύαζε χιτώνες και ιμάτια, τα όποια πωλούσε και από τα έσοδα συντηρούσε φτωχούς, χήρες και ορφανά. Όταν ο απόστολος Πέτρος, στα πλαίσια της διάδοσης του Ευαγγελίου, έφτασε στη Λύδδα της Παλαιστίνης, συνέβη ν’ ασθενήσει η Δορκάς και να πεθάνει. Και ενώ είχαν ετοιμαστεί όλα για την κηδεία της, έγινε γνωστό ότι ο Πέτρος ήταν στη Λύδδα. Τότε δύο απεσταλμένοι, παρακάλεσαν τον Πέτρο να έλθει στην Ιόππη. Όταν έφτασε, τον ανέβασαν στο υπερώο, όπου ήταν νεκρή η Δορκάς. Συγκινημένος ο Πέτρος, χωρίς να πει τίποτα, έβγαλε όλους έξω, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά. Έπειτα είπε: «Ταβιθᾶ ἀνάστηθι». Και πράγματι η νεκρή αναστήθηκε! Αυτό χαροποίησε αφάνταστα τους παρευρισκόμενους, και το γεγονός διαδόθηκε σ’ όλη την Ιόππη με αποτέλεσμα να πιστέψουν πολλοί στον Χριστό.

Από τότε η Ταβιθά έζησε αρκετά χρόνια, γεμάτα αγαθά έργα και ελεημοσύνες. Ο θάνατος τη βρήκε σε βαθιά γεράματα. Και έτσι η φιλάγαθη αυτή γυναίκα, έφυγε ειρηνικά και με αγαλλίαση διότι την αξίωσε ο Θεός να περάσει τη ζωή της ωφέλιμα γεμάτη πνευματικούς καρπούς.

Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ (25/10), ὅπως μᾶς ἐνημερώνει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἦτο λίαν φιλάνθρωπος. Καθ᾿ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς της ἔκανε ἀγαθοεργίες· «Αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καί ἐλεημοσυνῶν, ὧν ἐποίει» (Πράξ. θ΄ 36).

Στήν συριακήν, Ταβιθᾶ σημαίνει δορκάς (στην αρχαία ελληνική, ζαρκάδι).

Η Αγία κατοικούσε στην Ιόππη και όπως διαβάζουμε στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, ήτο ονομαστή υφάντρια, υφαίνουσα ενδύματα, το προϊόν της πωλήσεως των οποίων διέθετε για την ανακούφιση των εμπεριστάτων, ιδία δε των χηρών και ορφανών.

Μόλις έφθασε στην Λύδδα της Παλαιστίνης ο Απόστολος Πέτρος για να διαδώση τον σωτηριώδη λόγο του Λόγου, την ιδίαν ημέραν η Αγία Ταβιθά ησθένησε και απεβίωσεν. Ο θρήνος και ο κοπετός μεταξύ των απορφανιζομένων πενήτων ήτο μέγας… Οι ετοιμασίες για τον ενταφιασμό της είχαν αρχίσει, όταν επληροφορήθησαν την άφιξη του πρωτοκορυφαίου Αποστόλου. Έστειλαν απεσταλμένους να τον παρακαλέσουν να τους επισκεφθή το συντομότερο δυνατόν. Ο Απόστολος ανταποκρίθηκε πάραυτα και όταν έφθασε στην Ιόππην, οδηγήθηκε στο υπερώον όπου έκειτο νεκρά η Δορκάς. Τριγύρω της συνωθούντο πτωχές γυναίκες, οι οποίες κλαίουσες έδειχναν τα ιμάτια που τους είχε προσφέρει!.. Διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων (θ 39): «Πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει…». Δίχως να μιλήση ο Απόστολος Πέτρος τους οδήγησε όλους έξω και αφού γονάτισε και προσευχήθηκε θερμώς, της είπε: «Ταβιθᾶ, ἀνάστηθι»! Αμέσως ανεκάθησεν η Δορκάς!!! Οι παρευρισκόμενοι γέμισαν από χαρά και το μεγάλο νέο της αναστάσεώς της διεδώθη παντού στην πόλη, με αποτέλεσμα πολλοί να πιστεύσουν.

Έκτοτε έζησε πολλά χρόνια, κατάμεστα αγαθοεργιών, μέχρις ότου -ενώ ευρίσκετο σε βαθύ γήρας- εκάλεσεν ο Πολυέλεος την ελεήμονα ενώπιόν Του, για να την ανταμείψη πρεπόντως, σύμφωνα με τα ιερά έργα της!